Ο Λόγος και η Σκέψη στα Ομηρικά Έπη

ΤΟ ΚΗΡΥΚΕΙΟΝ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝ

Αναμφισβήτητα ο Λόγος, πρωταγωνισθεί στα Ομηρικά Έπη.

Παίρνει το χρυσό ραβδί, ο  Ερμής, θέλγει τα όμματα των ανθρώπων και τον λόγο, εκφωνεί.

Όλοι ομιλούν στα Ομηρικά Έπη. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ο λιγύφθογγος Νέστωρ, ο μετριοπαθής Μενέλαος,  ο αλαζονικός Αγαμέμνων, ο εξαγορασμένος Πρίαμος, ο ημίθεος Αχιλλέας,  ο δειλός Πάρις, ο   κτήτωρ Έκτωρ,  ο φιλικός Γλαύκος, ο γενναίος Διομήδης, η ωραία Ελένη, η   ερευνητική Πηνελόπη, ο πιστός  Εύμαιος, η αφοσιωμένη Ευρύκλεια, ο οργισμένος Τηλέμαχος.

Όλοι ομιλούν, παίρνουν τον λόγο και τις σκέψεις τους, εκφωνούν. Ερωτούν, απαντούν, διαλέγονται, συνδιαλέγονται, επιχειρηματολογούν. Ακόμη και οι θεοί, η Αθηνά παρεμβαίνει στο συμβούλιο των θεών, ο Ερμής, η Ίρις, πτερόεντες  ταχυδρόμοι , μεταφέρουν τα μηνύματα στο επίπεδο των θνητών.

Ποτέ  κανένα οικοδόμημα λόγου στην ιστορία του ανθρώπινου λόγου, δεν έχει τόσο πλούσια ομιλία, τόσα ακριβολόγα ΟΝΟΜΑΤΑ,  τόσους  διαχρονικούς χαρακτήρες μέσα από τη ζωή , τόση γοητευτική πλοκή, τόση συναρπαστική αφήγηση.

Ο λόγος των Ομηρικών Επών, διασχίζει τον αιθέρα σαν γλάρος Ερμής και βουτά στα γαλάζια κύματα της ποσειδώνιας  θάλασσας σαν βέλος αντίληψης αιχμηρής. 

Όμως, εκείνο που τοποθετεί τα Ομηρικά Έπη στου Λόγου την κορυφή, είναι η εσωτερική του, δομή,  η Μαιευτική και η Διαλεκτική.

Οι ήρωες των Ομηρικών Επών προχωρούν σε ένα θολό τοπίο στην ομίχλη, πολεμούν,  ερωτούν απαντούν, ακούν, συνεδριάζουν, συνομιλούν. Ακόμη και οι θεοί. Τίποτα δεν είναι σίγουρο, εξαρτάται από τον άνθρωπο και τις  επιλογές του.

Το  πρωταγόρειο μέτρο στα Ομηρικά Έπη, είναι ο άνθρωπος και όχι , ο θεός. Γι αυτό τα Ομηρικά Έπη δεν είναι θεοκρατικός,  λόγος δογματικός. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος μέσα στον λόγο του. Οι θεοί είναι θεοί, ομιλούν και αυτοί, ψεύδονται, εφαρμόζουν στρατηγική, πολεμούν μεταξύ τους την ημέρα και το βράδυ με την κούπα του  Ήφαιστου ομονοούν και  τα  12 ενεργειακά κέντρα του ανθρωπίνου  σώματος, κατανοούν.

Ο άνθρωπος προχωρά, σκέπτεται  η συνείδηση  ανεβαίνει, η ερμηνεία κατεβαίνει, σε αρμονία σκέψεων δράσεων κατανόησης και αποφάσεων.

Είναι οι θεοί αιώνιοι, αλάνθαστοι, άφθαρτοι, σοφοί;

Όχι, είναι αλληλεπίδραση σε σχέση με τον άνθρωπο, διαλεκτική.  Ανεβαίνει ο άνθρωπος, ανεβαίνει και ο θεός του. Εξελίσσεται ο άνθρωπος, εξελίσσεται και ο θεός του.  Πέφτει ο άνθρωπος , πέφτει και ο θεός του. Πολεμά ο  θεός τον άνθρωπο,  τον πολεμά και ο άνθρωπος. Καταδιώκει ο θεός τον άνθρωπο, τον καταργεί  και ο   άνθρωπος. Είναι σοφός ο θεός του, είναι σοφός και ο άνθρωπος. Ψεύδεται ο θεός, ψεύδεται και ο άνθρωπος. Λέει την  αλήθεια ο θεός, την εκφωνεί και ο άνθρωπος.

Τα Ομηρικά Έπη καταγράφησαν την εποχή του Πεισίστρατου και από τότε μέχρι σήμερα εγείρουν πλήθος ερωτημάτων για την προέλευση τους, την γλώσσα τους, την χρονολογία δημιουργίας τους  σε όλα τα Ομηρικά προβλήματα και ζητήματα.

Πότε δημιουργήθηκαν, από ποιον , σε ποια γλώσσα, είναι έργο ενός ή πολλών;

Το παρόν άρθρο, δεν θα εμπλακεί σε εδάφια ιστορικών  και αρχαιολόγων μελετητών, οι οποίοι σπανίως συμφωνούν και μεταξύ τους. Ούτε θα ανεβεί σε κάστρα θεολογίας,  γιατί δεν θέλει να φτιάξει καινούργια ΤΕΙΧΗ, άνοης θρησκοληψίας. Ούτε θα ζητήσει να δει τον Δία,  να καεί σαν την παλιά Σεμέλη σε ό,τι δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί με την ανθρώπινη μορφή. Οι θεοί με τους θεούς και οι άνθρωποι με τους ανθρώπους, σε σχέση υγιή και στην σωστή απόσταση από τον Ήλιο, ο Ηνίοχος, το άρμα να οδηγεί, χωρίς να ξεπαγιάζει μακριά και χωρίς να καίγεται κοντά. Να πετά δε, με τα δικά του φτερά.

‘Ένα είναι βέβαιον όμως, πως ο Όμηρος, , όποιος και να ήταν αυτός είχε πολλούς επικριτές από  την εποχή του Κριού, πριν 4000 περίπου χρόνια για εύλογους λόγους.

Την εποχή των Ιχθύων που ακολούθησε, εξορίστηκε και αφορίστηκε λόγων των επαναστατικών Ομηρικών Ιδεών.

Από ποιους;

Από την εξουσία;

Ποια είναι η εξουσία; Σε τι συνίσταται;

Η εξουσία είναι  "εξουσία"  από την εποχή της Ατλαντίδος και συνίσταται στη χρήση ή την  κατάχρηση της θρησκευτικής και πολιτικής αρχής, λόγω απληστίας και αμετροέπειας της ανθρώπινης φύσης.

Αυτός είναι ο λόγος, που η Ατλαντίδα καταποντίστηκε και καταστράφηκε, οι ιερείς της διασκορπίστηκαν και δημιούργησαν τα θεοκρατικά ιερατεία  και τις θεοσοφικές σχολές και οι αρχηγοί , τις βασιλικές κάστες, που σιγά σιγά εκφυλίστηκαν.

Όσο πιο ΑΝΤΙΝΟΟΣ, ο νους του ανθρώπου, τόσο πιο θεοκρατικός και δογματικός , ο λόγος. Την εποχή του Ποσειδώνα, οι ποσειδώνιες θρησκείες,  ξεσήκωσαν κύματα αγριεμένα και έπνιξαν πολλούς πιστούς οπαδούς σε ένα θολό νερό με ένα νοσηρό συναισθηματισμό, απουσία αέρος και νοήμονος νου.

Όμως οι σωστές ερωτήσεις είναι το ανοιχτήρι της ζωής και αρχίζουν από, τις  πρωταρχικές.

Τι είναι Λόγος;

Λόγος, είναι διανοητική ικανότητα του ανθρώπου, είναι το παιδί της σκέψης του,  σε προφορική και γραπτή συμβολική, ομιλία. Απαιτεί, όπως και η σκέψη, ενέργεια και υλικό μέσο να μεταδοθεί, η  σκέψη , όχι. Μπορεί να μεταδοθεί και στο κενό και είναι ταχύτερη, του φωτός.

Είναι ο λόγος, γνώση;

Όχι, πάντα. Μπορεί να είναι πληροφορία. Για να γίνει γνώση, πρέπει να φιλτραριστεί και όταν περάσει από την Αυτογνωσία, μπορεί να γίνει Σοφία.

Τι είναι σκέψη;

Σκέψη είναι η μεταφορά  της σιωπηλής γνώσης του ανθρώπου, από τα αριστερά στα δεξιά.

Η μετάφραση των προγραμμάτων της ύλης. Δεν σκέπτονται τα νήπια μωρά, και τα  ζώα, αλλά, γνωρίζουν. Μαθαίνουν  να σκέπτονται μέσα από τα σχολεία της κοινωνικής διαμόρφωσης εξυπηρετώντας την εκάστοτε εξουσία.

Είναι λάθος, η εξουσία; Είναι λάθος  και  το εκπαιδευτικό  σύστημα.

Είναι εκφυλισμένη, η εξουσία; Είναι εκφυλισμένο όλο το σύστημα της παιδείας.

Είναι σοφή, η ηγεσία; Είναι σοφή και η παιδεία, δάσκαλοι μαθητές  και η μαθητεία.

Πριν 8000 χρόνια, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, την εποχή των Διδύμων, στον απόηχο των γνώσεων της Ατλαντίδας, είχε πει:  

«Όπως τα πάνω,   έτσι και   τα κάτω» σε δίδυμες θέσεις λόγου και γνώσης σιωπηλής.

Σήμερα μπορούμε να πούμε:  «Όπως τα κάτω, έτσι και τα πάνω» σε δίδυμες θέσεις, εξίσωσης αρνητικής.

Και τι απαντά ο Όμηρος σε όλα αυτά, με τον Οδυσσέα, δισέγγονο του Ερμή,να πρωταγωνισθεί;

«Σκέπτομαι, ελεύθερα σωστά και καθαρά, ταξιδεύω με το σωστό αεράκι και δεμένο τον Ασκό του Αιόλου. Τα Άλογα του Διομήδη να μη τρέχουν αφηνιασμένα εδώ και εκεί. Ο Ερμής, τα μηνύματα να παραδίδει  ακριβή σε  αγγελιοφορία σωστή.

Οι πάνω,  να αναλάβουν τις ευθύνες τους και οι κάτω, τις σκέψεις τους, σε λόγο,  διαυγή.

Η σχέση είναι αμφίδρομη και διαλεκτική, σε εξίσωση ομηρική».

Αστραία  ©©