Η Νέμεσις |
Εσένα τη Νέμεσι καλώ,
Εσένα τη Νέμεση καλώ, τη βασίλισσα την πανίσχυρη, μέσω της οποίας αποκαλύπτονται οι πράξεις των θνητών ανθρώπων, την αιώνια, την αξιοσέβαστη, με την απεριόριστη όραση, εκείνη που αγκαλιάζει με το ορθό και το δίκαιο σε κάθε θνητό είναι γνωστή η επιρροή σου, και οι άνθρωποι βογγούν πίσω από τα δίκαια δεσμά σου, γιατί κάθε σκέψη καλά κρυμμένη στο μυαλό, ξεκάθαρα αποκαλύπτεται στη θέα σου. Έλα ευλογημένη και ιερή Θεά, εισάκουσε την προσευχή μου, και βάλε στη φροντίδα σου τη ζωή του πιστού σου, την αγαθοεργή σου βοήθεια δώσε στην ώρα της ανάγκης, και άφθονη ισχύ στη δύναμη της λογικής, τις σκέψεις τις ασεβείς, τις αλαζονικές και τις χαμερπείς διώξε μακριά.
–Ορφικός Ύμνος 61 στην Νέμεσι, ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Νέμεσις, η απονομή δικαιοσύνης
Ομηρική λέξη, πλειστάκις απαντώμενη και ως ρήμα, νεμεσίζομαι και ως επίθετο, νεμεσητός.
Θεότης, η θεία δίκη μέσα από μια μεγάλη νύχτα, η Νύχτα σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γεννά την Νέμεσι, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Στα Διονυσιακά του Νόννου είναι κόρη του Ωκεανού, ενώ ο Υγίνος την περιγράφει ως δημιούργημα του Ερέβους και της Νύχτας.
α Οδυσσείας
Ο Τηλέμαχος, μιλάει στη μητέρα του, την Πηνελόπη για την κακή μοίρα των Δαναών που ο Φήμιος άδει...
Όχι νέμεσι για τον Φήμιο, λέει ο Τηλέμαχος και στο τέλος θα μεσολαβήσει στον Οδυσσέα να του χαρίσει τη ζωή.
τὴν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
«μῆτερ ἐμή, τί τ' ἄρα φθονέεις ἐρίηρον ἀοιδὸν
τέρπειν ὅππῃ οἱ νόος ὄρνυται; οὔ νύ τ' ἀοιδοὶ
αἴτιοι, ἀλλά ποθι Ζεὺς αἴτιος, ὅς τε δίδωσιν
ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν ὅπως ἐθέλῃσιν ἑκάστῳ.
τούτῳ δ' οὐ νέμεσις Δαναῶν κακὸν οἶτον ἀείδειν·
και συμπληρώνει...
Οι άνθρωποι θέλουν να ακούνε νέα καινούργια τραγούδια
ὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσ' ἄνθρωποι,
ἥ τις ἀϊόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται.
Ας τα τραγουδήσουμε μαζί με νέες ραψωδίες!
Αστραία ©©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου