Ομηρικές Συνειδήσεις

Απόλλωνος Συνείδησις

ψ Οδυσσείας

ἡ δ' ἐπεὶ εἰσῆλθεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν,
ἕζετ' ἔπειτ' Ὀδυσῆος ἐναντίον, ἐν πυρὸς αὐγῇ,
τοίχου τοῦ ἑτέρου· ὁ δ' ἄρα πρὸς κίονα μακρὴν    90
ἧστο κάτω ὁρόων, ποτιδέγμενος εἴ τί μιν εἴποι
ἰφθίμη παράκοιτις, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν.

Η Πηνελόπη  κατέβηκε τα υπερώα μετά την είδηση- αγγελία της Ευρύκλειας, διάβηκε το κατώφλι και στάθηκε αγνάντια από τον Οδυσσέα στου πυρός την ανταύγεια, από τον άλλο τοίχο. Ο Οδυσσέας ήταν κοντά σε κίονα και κοιτούσε κάτω, ποτιδέγμενος, όταν η ιφθίμη, δυνατή σύγκοιτος, το ταίρι του, τον είδε στα μάτια,  και κοίταξε τους οφθαλμούς του.
είδηση, είδω, βλέπω < ειδ- (< οἶδα : γνωρίζω), (μέλλων είσομαι και ειδήσω )

Συν-είδηση, βλέπω μαζί, γνωρίζω μαζί.

Η λέξη "συνείδηση" δεν υπάρχει αυτούσια στα Ομηρικά Έπη, αλλά στα παράγωγα αφθονεί, του βλέπειν, οράν φαίνεσθαι και γνωρίζειν.

Συναντάται όμως και η λέξη, άγγελος και αγγελία που έχει σχέση περισσότερο με την ακοή από ότι με την όραση.

Τι είναι συνείδηση;

Προφανώς στο άχρονο Τώρα,  είναι μια κατάσταση στην οποία ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο γίνονται ΕΝΑ σε χορευτική ρυθμική συνειδητοποίηση του Παρόντος, του Μέλλοντος και του Παρελθόντος, βλέποντας μαζί.

Η συνείδηση είναι μια κατάσταση ύλης, στις 4 μορφές της ύλης στην εξέλιξη της και στο ταξίδι της με στόχο και προορισμό το κέντρο του Ήλιου Απόλλωνα, την ημέρα της γιορτής του. 

Ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη ΒΛΕΠΟΥΝ μαζί, ο ένας τον άλλον.

Το πολυμήχανο μυαλό και η ατρυτώνη ψυχή σε ΟΡΑΣΗ, ευθυγράμμιση, κοινή.

Αστραία  ©©

Ο Μάντης Όμηρος

Ο μάντης Όμηρος

Ατενισμοί  στα αυλάκια του Χρόνου

Λέξεις, όπως μαντεία, μάντεις, προφήτες, πρόγνωση, πρόβλεψη, οιωνοσκοπία, αστρολογία, συγχρονικότητα, αιτιοκρατία, έχουν απασχολήσει το ανθρώπινο είδος άμα τη εμφανίσει του στη γη και ουδόλως, το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο.

Ας δούμε το πώς και το γιατί, με οδηγό τον Όμηρο ποιητή και τον  Μίτο του για να μη χαθούμε σε βαθιά ή ρηχά νερά, πνιγούμε.

Οι αναφορές μάντεων στα Ομηρικά Έπη είναι πολλές και στην ουσία, όλη η δράση και η μη δράση των θαυμαστών Επών, εξελίσσεται μέσω αυτών, όπως  και στην αρχαία Ελλάδα με τα περίφημα μαντεία της.

Ο Όμηρος χρησιμοποιεί τη λέξη μαντοσύνη, μάντις, οιωνοπόλος και τη λέξη υποφήται, μια φορά απαντώμενη, στη Π Ιλιάδος  235, αναφέροντας, τους μάντεις της Δωδώνης, στην προσευχή, ευχή, του Αχιλλέα στον δρυίδη  Δία.

Τον Κάλχα, τον αναφέρει ως μάντη και τον Θεοκλύμενο, μάντη του Απόλλωνα,ένα μυστηριώδες πρόσωπο που συνοδεύει τον Τηλέμαχο στην επιστροφή, ως θεοειδή. Τον δε Οδυσσέα, ως ερμηνευτή, αφού το όνειρο της Πηνελόπης εξηγεί και ό ίδιος δηλώνων  πως στη Δωδώνη έχει μεταβεί για τον χρησμό της φηγός.

Τι είναι μαντεία; Ποια είναι η διαφορά από την προφητεία; Γιατί   ο Οδυσσέας σκοτώνει τον μάντη των μνηστήρων, τον θυοσκόπο Λειώδη; Τι βλέπει ο Θεοκλύμενος;  Είναι μάντης ο Όμηρος; Από που αντλεί την μαντοσύνη του;

Μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον;

Μπορούμε να ξέρουμε το παρελθόν;

Ο Χρόνος γεννήθηκε με τον Κρόνο, η Νοημοσύνη με τον Δία και η Συνείδηση του ανθρώπου με τον Απόλλωνα σε ένα ταξίδι και περιπέτεια Φωτός.

Ότι βλέπει ο σύγχρονος άνθρωπος στον ουρανό, είναι το Παρελθόν  των άστρων και το φως ταξιδεύει με ιλιγγιώδη ταχύτητα να  φέρει  την είδηση της ύπαρξης τους και της γέννησης τους.

Ο Χρόνος συνδέεται με τον Χώρο, την Συνείδηση και το Φως.

Ο μάντης βλέπει τον Χρόνο να έρχεται και όχι να φεύγει και τον  «βλέπει»  με κλειστά μάτια. Ο προφήτης ακούει, αλλά δεν βλέπει.

Τι έβλεπε ο Όμηρος όταν τραγουδούσε τις ραψωδίες του;

Έβλεπε πως τα Ομηρικά Έπη παίζονται συνέχεια στη μεγάλη σκηνή του κόσμου στο αιώνιο ΤΩΡΑ, με το Παρελθόν, το Μέλλον και το Παρόν ενιαία στον Χώρο της συνείδησης.

Γιατί  η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα είναι  ο άνθρωπος και κανείς άλλος.

Κανείς άλλος , δεν θα κάνει την ερώτηση και θα γυρέψει απάντηση στην μοναχικότητα του σύμπαντος, παρά μόνο αυτός.

Γιατί τα όντα και όχι το τίποτα;

Γιατί;

Αστραία  ©©

Ανυπόδητοι Σελλοί Πρίγκιπες

Δωδώνη, η πρώτη κατοικία του δρυίδη Διός

Ο Αχιλλέας προσεύχεται στον Δωδωναίο Δία με σπονδή

Πήρε το κύπελλο το καλοφτιαγμένο,

το καθάρισε με θειάφι

το ένιψε  με καθαρό ύδωρ, μετά

έπλυνε τα χέρια του και το γέμισε αίθοπα οίνο.

Στο μέσον της αυλής στάθηκε,στάλαξε τον οίνο 

προς τον ουρανό κοιτάζοντας

και δεν διέφυγε της προσοχής του Διός

τον τερπινοκέραυνον:

Ζευ  άναξ,  Δωδωναίε Πελασγικέ που μακρινά  κατοικείς

και στην Δωδώνη βασιλεύεις την κακοχείμωνη

γύρω σου οι Σελλοί, δικοί σου μάντεις είναι ανυπόδητοι

 εφάπτονται της γης, χάμω καταγής....

αντλώντας γνώση και δύναμη πρωταρχικής πηγής

Π Ιλιάδος

τό ῥα τότ' ἐκ χηλοῖο λαβὼν ἐκάθηρε θεείῳ
πρῶτον, ἔπειτα δ' ἔνιψ' ὕδατος καλῇσι ῥοῇσι,
νίψατο δ' αὐτὸς χεῖρας, ἀφύσσατο δ' αἴθοπα οἶνον. 230
εὔχετ' ἔπειτα στὰς μέσῳ ἕρκεϊ, λεῖβε δὲ οἶνον
οὐρανὸν εἰσανιδών· Δία δ' οὐ λάθε τερπικέραυνον·
Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ τηλόθι ναίων
Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου, ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ
σοὶ ναίουσ' ὑποφῆται ἀνιπτόποδες χαμαιεῦναι,

Η προσευχή του Αχιλλέα

Αστραία  ©©

Νέμεσις

Η Νέμεσις

Εσένα τη Νέμεσι καλώ,

Εσένα τη Νέμεση καλώ, τη βασίλισσα την πανίσχυρη, μέσω της οποίας αποκαλύπτονται οι πράξεις των θνητών ανθρώπων, την αιώνια, την αξιοσέβαστη, με την απεριόριστη όραση, εκείνη που αγκαλιάζει με το ορθό και το δίκαιο σε κάθε θνητό είναι γνωστή η επιρροή σου, και οι άνθρωποι βογγούν πίσω από τα δίκαια δεσμά σου, γιατί κάθε σκέψη καλά κρυμμένη στο μυαλό, ξεκάθαρα αποκαλύπτεται στη θέα σου. Έλα ευλογημένη και ιερή Θεά, εισάκουσε την προσευχή μου, και βάλε στη φροντίδα σου τη ζωή του πιστού σου, την αγαθοεργή σου βοήθεια δώσε στην ώρα της ανάγκης, και άφθονη ισχύ στη δύναμη της λογικής, τις σκέψεις τις ασεβείς, τις αλαζονικές και τις χαμερπείς διώξε μακριά.

–Ορφικός Ύμνος 61 στην Νέμεσι, ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Νέμεσις, η απονομή δικαιοσύνης
Ομηρική λέξη, πλειστάκις απαντώμενη και ως  ρήμα, νεμεσίζομαι και ως επίθετο, νεμεσητός.
Θεότης, η θεία δίκη μέσα από μια μεγάλη νύχτα, η  Νύχτα σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γεννά την Νέμεσι, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Στα Διονυσιακά του Νόννου είναι  κόρη του Ωκεανού, ενώ ο Υγίνος την περιγράφει ως δημιούργημα του Ερέβους και της Νύχτας.

α Οδυσσείας
Ο Τηλέμαχος, μιλάει στη  μητέρα του, την Πηνελόπη για την κακή μοίρα των Δαναών που ο Φήμιος άδει...
Όχι νέμεσι για τον Φήμιο,  λέει ο Τηλέμαχος και στο  τέλος θα μεσολαβήσει στον Οδυσσέα να του χαρίσει τη ζωή.

τὴν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
«μῆτερ ἐμή, τί τ' ἄρα φθονέεις ἐρίηρον ἀοιδὸν
τέρπειν ὅππῃ οἱ νόος ὄρνυται; οὔ νύ τ' ἀοιδοὶ
αἴτιοι, ἀλλά ποθι Ζεὺς αἴτιος, ὅς τε δίδωσιν
ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν ὅπως ἐθέλῃσιν ἑκάστῳ.
τούτῳ δ' οὐ νέμεσις Δαναῶν κακὸν οἶτον ἀείδειν·

και συμπληρώνει...
Οι άνθρωποι θέλουν να ακούνε νέα καινούργια τραγούδια

ὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσ' ἄνθρωποι,
ἥ τις ἀϊόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται.

Ας τα τραγουδήσουμε μαζί με νέες ραψωδίες!

Αστραία  ©©

Ο Κύκλος του Οδυσσειακού Πνεύματος

Το Πνεύμα των Ομηρικών Επών

Που βρίσκεται κρυμμένο  το Πνεύμα των Ομηρικών Επών;

Στα γράμματα;

Στους αριθμούς;

Πίσω από τις  ΛΕΞΕΙΣ;

Στο ρυθμό;

Στον τόνο;

Στο ύφος;

Στον συνδυασμό;

Στα τείχη της  Τροίας;

Στο άντρο  των Ναίδων;

Στην κάμαρα των Θησαυρών;

Στον Ηλιακό Κύκλο Ο,  από το  Μηδέν έως το Άπειρον  σε ταξίδι συνείδησης ευθύ

και στις μεταμορφώσεις του Οδυσσέα, του Διός και του Διόνυσου.

Όπως ήταν απ΄την Αρχή

…..ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ

Το Πνεύμα των 

Ομηρικών Επών

                               Αστραία  ©©